8.THE FINAL UPDATE Tagaytay-Talisay-Manila-Amsterdam

Vrijdag 25 maart

Gisteravond tijdens eten bereikte ons het bericht dat voetballegende Johan Cruijff is overleden. Ook in Azië zal zijn naam bekend zijn onder voetbal liefhebbers!!! 

Deze avond proberen we accommodatie te regelen voor de 3 nachten bij Tagaytay. "Fully booked" krijgen we steeds als antwoord op onze belletjes en mailtjes of absurd hoge prijzen. WiFi is echt heel, heel erg langzaam. Dat maakt zoeken niet sneller.... Uiteindelijk lukt het ons 2 nachten te boeken in lekker hotelletje in mooi gebied. Alleen morgenavond staat nog open. Maakt een/enkelen van ons beetje onrustig gezien de feestweek 'Holyweek'. We zien wel en 'laten het los' :-)

Over de "heilige week":
veel Filipijnen zijn week voor Pasen vrij en reizen dan ook, daardoor overal drukker. Het paasfeest wordt hier op bepaalde plekken vlgs oude tradities gevierd, niet zoals in Nederland met "the Passion"; nee, hier gaat de Passion er heftiger aan toe, tot ergernis van Rome hebben we gelezen.
Berucht is hier is de tot bloedens toe nagespeelde kruistocht van Christus, compleet met zelfkastijding door zweepslagen en de kruisiging van levende Filipino’s met echte spijkers. 
Nou, dat hoeven we niet te zien....

Vanmorgen 9.30 uur opgehaald door busje die ons in 45 min naar Francisco Reyes Airport v Coron brengt. Weer zo'n skeur ge-heen en weer bus voor de twee achterin, de twee voorin hadden nergens last van. Aangekomen bij airport midden in een soort weiland een lief klein vliegveld, alsof je terug gaat in de tijd, ook binnen. We mogen maar 10 kg bagage meenemen, ondanks overvolle handbagages 
(we hebben als 
gekken zaken omgepakt vanochtend; waterschoenen bungelen aan de handbagage, de lekkere warme wandelschoenen zitten heerlijk met 30 graden plus) zitten we er met zijn vieren 4 kg boven. 150 pesos per kilo bijbetalen, bij elkaar zo'n 9 euro. Te doen :-)

We vliegen met "Skyjet airlines", M8 1216, een oud klein vliegtuig met (zonder aankondiging) ruim half uur vertraging in 40 min naar Manila.
Onderweg weer een flink stuk met ongekend heftige turbulentie, we zitten elkaar ff angstig aan te kijken.

Aangekomen in Manila (de benauwdheid vliegt je direct weer aan) op zoek naar vervoer, iedereen is erg behulpzaam, komen zelfs op je af om te vragen of ze je kunnen helpen. 
Lijkt ook alsof iedereen dan ook een graantje wil meepikken... ook wel weer begrijpelijk.
We vinden een aardige chauffeur die eerst een absurt hoge prijs vraagt, maar direct akkoord gaat met ons maximum dat een vierde bedraagt van zijn bod (je kunt het altijd proberen).

Tijdens de rit blijkt de chauffeur (mister B) een erg leuke babbel te hebben, hij vraagt zich af waarom we naar de Filipijnen komen als we in Holland ook bomen, rijst, strand en zomer hebben. Leg dat maar es uit aan iemand die het begrip "vakantie" niet kent. Wij vragen hem over het leven hier.
Hij vertelt dat in de Filipijnen met name in Manila waar hij woont de rijke mensen alle macht hebben, zelfs als diegene een moord begaat, hoeft hij niet de bak in. 
Corruptie ten top dus.
Hij is verbaasd dat er bij ons ook criminaliteit bestaat, hier worden zaken met criminelen binnenskamers afgehandeld, politie neemt je mee en je wordt "afgemaakt'.

Hij brengt ons naar een hotel in Tagaytay, we twijfelen want het is best aan de prijzige kant voor een simpele kamer. De prijzen liggen hier wat hoger en we hebben geen zin meer in gezoek naar wat anders, dus we doen het voor 1 nacht.
De eigenares (zullen foto bijvoegen) is erg onsympathiek, voor de Gooise vrouwen kenners, type gewiekste Tippie-Wan. Frank en René moeten mee naar binnen, we zitten tegenover Tippie, het gevoel dat we berecht gaan worden, ze kijkt zakelijk gemeen:
Streng zegt ze: "Thisss isss thaae prais, no discount, no breakfast, no swimming in the lake. 5000 Pesos you pay now.....and twooo hundred for deposit keys" ....... and NO credicard!!!! Cash!!! Gedienstig pakken we onze portemonnaie. 

De locatie hotel trouwens wel super, kijkt uit over het "Taal meer" en in de verte zie je de Taal mountain / vulkaan. Tagaytay is een stad in de Filipijnse provincie Cavite. Highlights zijn met name die vulkaan en het meer dus een perfecte plek.

We hoorden trouwens vanmiddag dat in Nederland de dood van Johan Cruijff al het andere nieuws overschaduwd. Wij hebben nu 2,5 week geen tv gezien, je mist het niet maar thuis weer ff voor de buis hangen lijkt ook wel weer lekker...

Tegen 20.00 uur gaan we op zoek naar restaurantje, in de buurt blijkt er niets te zijn. We zitten in een buurt die totaal dus niet toeristisch is wordt ons al snel duidelijk, we worden aangestaard, als we 1 iemand aanspreken om te vragen voor restaurant komt er van alles bijstaan en bemoeid zich ermee. Voor het eerst voelt het even niet goed, we krijgen een onderbuik gevoel, is het wel veilig hier!??.....
Kan ook in ons hoofd zitten omdat we het niet gewend zijn, moe en hongerig.

Met zijn viertjes met een tricycle naar naastgelegen stadje. René en Ariën in de bak en Henri en Frank beiden achterop in de amazone-zit. Lekker hapje gegeten, stroom valt nog eens uit tussendoor, kijken we niet van op meer. 

Zaterdag 26 maart

Na ontbijt zoeken Frank en René naar een plek voor de komende dagen. Hier hoeven we niet te blijven... Hotelletje waar we optie hadden lopen 15 min verderop, het gebiedje daar heet Talisay.
Het Talisay Green Lake Resort ziet er geweldig uit; ontvangst zeer hartelijk (eigenares Anneke Grönloh look a like) en mooie prijs gemaakt. Hier gaan we onze laatste nachten doorbrengen. We skippen de laatste nacht in Manila die we eigenlijk al betaald hadden en blijven tot einde hier.

Op terugweg vraagt chauffeur van tricycle of we nog een boot willen huren om richting de vulkaan te varen, want hij heeft evt ook een bootje. Iedereen vraagt dat trouwens hier, veel concurrentie dus we maken een goede deal. We mogen het alleen niet vertellen dat we met hem meegaan, oke mondjes dicht.

We nemen een plons in het zwembad, bijzonder is dat er geen ligstoelen staan. In de zon liggen vinden ze hier raar, waarom zou je dat dan doen??? Hier houdt iedereen zelfs kleding aan met zwemmen, ze lachen ons uit.

Tis hier wel vreemd weer, overdag veel bewolking, als de zon er even is weer loeiheet. Eind vd dag richting centrum v stadje, we laten ons afzetten bij Starbucks we verlangen naar een lekkere bak koffie. Daarvoor moeten we aansluiten in een lange rij, populaire place duidelijk voor de welgestelden van hier. Prijzen zijn als bij ons.

En dan..... de allereerste bui hier! En een beste! Op dat moment zitten we met viertjes op een tricycle. Ariën en René in bakje, dus lekker droog. Henri en Frank achterop bij bestuurder, dus die houden het minder droog. 

De rit naar huis, bergafwaarts na de fikse regenbui: bakje tricycle krijgt lekke band. Dus laatste 20 minuten, kedang, kedang, kedaaaang. 
De chauffeur vind het niet erg blijkbaar en rijdt door. Het bakje rijdt duidelijk op de velgen. Hopen dat het wiel het houdt verder. 

Aangekomen op het resort schittert de kerstverlichting ons tegemoet. Vandaag gaat de zomertijd in, goed getimed dus :-)

Zondag 27 maart

De zonsopgang bij het resort is werkelijk prachtig, wakker worden met zo'n uitzicht is gewoon therapie.

We worden om 8.00 uur opgehaald voor de trip naar de vulkaan, we hebben er zin in. Nog even actief, de bergschoenen gaan weer aan...
We gaan eerst half uur met een bootje over het "Taal meer", dan ongeveer een steile klim van een uur. Vergeleken met onze eerdere trips moet dit een eitje zijn, valt toch tegen. We hadden ook een paardje kunnen huren, maar dat vinden we meer mishandeling hoewel ze er wel goed verzorgd uitzien zeggen we eerlijk. Zijn met name Japanners die op deze manier de berg beklimmen.
Boven aangekomen zien we de "Taal vulkaan" van dichtbij met in het centrum een meertje waar het hier en daar borrelt (kookt) Het water wat erin staat schijnt 70 graden C te zijn. Indrukwekkend geheel.

We horen van een eilandbewoner dat  de vulkaan in 2003 voor het laatst actief is geweest. Alle bewoners moesten voor 3 maanden het eiland verlaten wegens het gevaar voor aardbevingen. Lavastroming was alleen boven bij de vulkaan.

Bovenop de berg allerlei souvenirs krotjes met de gekste artikelen, asbakken met een grote fallus erop, of golfsticks.... En iedereen klampt je aan of je drinken wilt kopen, kindertjes die bijna smekend vragen of je een mondkapje wilt kopen (for the dust sir) Als je dan niet koopt zeggen ze, "i wanna go to school sir" tjaaaa. De mensen hier zijn erg arm, das duidelijk.

Blij dat we deze trip nog meegepikt hebben. Rest van de dag zijn we moe maar voldaan en wordt er veel geslapen en gezwommen.

Maandag 28 maart

Onze laatste dag benutten we met een spiritueel bezoek aan de, voor de mensen hier, meest heilige plek van Tagaytay city: er staat een groot Mariabeeld: "Onze Vrouwe Manaog bij Tierra de Maria" met een vredestuin. "The peaceful garden" 

We lunchen bij een bekende ontmoetingsplek "Picnic grove" waar we nog eenmaal kunnen genieten van geweldig uitzichten.

En dan de laatste volle uurtjes in Azië, wat zijn die 3 weken omgevlogen, en wat hebben we veel meegemaakt. 
Een mooie mix tussen actief, cultuur en ontspanning wat ons een groot voldaan gevoel geeft van deze reis.
We maken al weer plannen voor een verre reis in 2018: 
Vietnam/Cambodja/Laos 
of toch Myanmar of toch Zuid Amerika of de Transsiberië Express van Moskou naar Beijing. Nog zoveel te zien van de wereld.....

Vanavond en morgenvroeg lummelen we nog wat rondom ons hotel:
*we nemen nog een laatste plons
*we ademen Azië nog eens diep in
*we blikken nog es 3 wkn terug
*we ontbijten nog eens met rijst
*we nemen een laatste massage
*we benoemen nog eenmaal resultaat van onze stoelgang 
*we schrijven een laatste update
*we geven elkaar nog eenmaal 'n compliment voor de kledingkeuze 
*we zetten de airco nog eens aan
*we smeren ons nog eenmaal in met deet
•we zitten nog een keer met z'n viertjes in een tricycle 
*we nemen nog een malaria pil, die we thuis een week moeten doorslikken 
*we pakken voor de laatste keer onze backpacks in
*we laden onze telefoons en Ipads nog een keer volledig op
*we hebben nog een dag onze slippers aan die we praktisch 3 weken fulltime aan konden
*we luisteren nog eens naar Anak
(inmiddels is de zanger Freddie Aguiler bij ons behoorlijk van zijn voetstuk gevallen, we hoorden hier dat hij nu inmiddels in de 70 jaar is en vorig jaar getrouwd met een moslim meisje van 16 jaar, de viespeuk.)

En dan... dan zeggen we Azië weer gedag (met een lach en een traan) en vliegen we terug naar ons leventje thuis, we verlangen er alle4 naar.

---->17.35 van Manila naar Guangzhou  met China Southern Airlines 398, aankomst 20.15 uur dan moeten we bijna 4 uur wachten.

----->00.05 van Guangzhou naar Amsterdam met China Southern Airlines 307 , aankomst 06.45 uur.

We willen iedereen bedanken voor het mee(be)leven en de enthousiaste reacties binnen en buiten de blog. Met plezier hebben we deze gelezen met elkaar! TOP!!!

See you soon
Frank & Ariën & Henri & René